Dys - Kościół pw. św. Jana Chrzciciela

Stopa kolista, o wykroju nieregularnym z szeroką kryzą, wypukło- wklęsła dzielona na mniejsze pola głębokimi pionowymi żłobkami i poprzecznym uskokiem; zakończona tuleją, obwiedziona lambrekinem. Nodus gruszkowaty z poprzecznymi wklęskami, ograniczony po obu stronach pierścieniami. Czara tulipanowa, płaszcz rozchylony, brzeg wywinięty, do połowy wysokości ujęta pełnym koszyczkiem z puklowaniem szeregiem wydłużonych łezkowatych guzków, ujętych fryzem ze stylizowanych listków. Na stopie litery H W S  i zatarty napis.

Kielich fundacji z 1907 r. księdza Władysława Koglarskiego - proboszcza parafii dyskiej, jako dziękczynienie za wybawienie z chorób.

Stopa ośmiolistna, na niskim cokole, w pasie dolnym, wklęsła z profilowaniem, ujęta ośmioma parami  akantowych palmet. Część górna spłaszczona, wydzielona na obrzeżu sznurem, pokryta reliefową dekoracją ze sceną Chrystusa wśród Apostołów na górze oliwnej. Trzon wydłużony, u dołu rozszerzony, powyżej sercowate plakietki z wizerunkami czterech ewangelistów, w technice barwnej emalii. Nodus w formie spłaszczonej kuli z kameryzacją, u dołu ujęty talerzykiem. Koszyczek czary pełny, sięgający do połowy wysokości, pokryty rytami zgeometryzowanych motywów roślinnych i kameryzacją. W górnej części koliste medaliony w koronkowym obramieniu z wizerunkiem czterech świętych NN, w technice emalii. Na płaszczu czary znaki wytwórni,  na stopie od dołu napis fundacyjny.

Dekoracje na sklepieniu kolebkowym z lunetami, rozpiętym nad d. lożą kolatorską na pietrze ponad główną kruchtą. W formie profilowanych listew z ornamentem w postaci kimationu jońskiego i astrogala, tworzą sieć akcentującą krawędzie przenikania się lunet z kolebką uzupełnioną listwą założoną na osi głównej. Na przecięciach listew na osi sklepienia trzy plakiety z rozetami kwiatowymi, maszkaronami i ornamentem geometrycznym. W polach pomiędzy nimi uskrzydlone główki anielskie. Na wspornikach dekoracje w formie wici akantowej  w linearnej , zgeometryzowanej postaci.

Chrzcielnica przyścienna, drewniana z misą miedzianą. Podstawa typu kielichowego, na wydatnym cokole, w górnej części wybrzuszona, dekorowana festonami kwiatowymi. Zaplecek wysoki, płycinowy z profilowanym obramieniem, zwieńczony muszlowym baldachimem, pod którym na osi dwie uskrzydlone główki, a na listwach skrajnych zwisy z ornamentem roślinnym, ujęte u góry kwiatową rozetą. Na baldachimie rzeźba anioła.

Ambona przyścienna, nadwieszona, dostępna jednobiegowymi schodkami od strony głównego ołtarza. Korpus na planie wielobocznym, ujęty od dołu zwisami w formie kiści winogron, a po obrysie wolut oplecionych mięsistym akantem. Ścianki korpusu i balustrady schodków płycinowe, dekorowane snycerką w postaci rocailli, zwisów kampanuli i festonów kwiatowych. Zaplecek płyycinowy z rocaillami, zwisami i owalnym wieńcem z wici roślinnej. Zwieńczenie baldachimem muszlowym z owalną plakietą z napisem: „Błogosławieni, którzy słuchają słowa Bożego”. Na baldachimie rzeźba Chrystusa.