Gloria późnobarokowa z drugiej połowy XVIII wieku, stopa, trzon i korona z początku XX wieku. Stopa okrągła, wypukła, profilowana, zdobiona na cokoliku i płaszczu wieńcami roślinno – kwietnymi. Trzon z nodusem owalny, poniżej i powyżej nodusa pierścienie z przewiązkami. Gloria Promienista, utworzona z szerokich promieni, zdobiona u nasady trzonu, gołębica wśród promieni, w górnej części, na osi trzonu, płaskorzeźbiona figurka Boga Ojca ukazującego się wśród obłoków i po bokach główkami aniołków. Na Glorię nałożony otok z obłoków. Puszka okrągła, ujęta wokół małymi, szerokimi promieniami i wieńcem z kwiatów. Zwieńczenie w postaci korony i krzyżyka. Monstrancja częściowo złocona.